“تنگک صفر، ایستگاه آخر”، به مناسبت بزرگداشت شهید رئیس‌علی دلواری
به قلم سمانه اعنمادی‌جم
غروب می‌خزید. رئیس‌علی، فاتح تنگه‌ای که سربازان انگلیسی را در آن به دام انداخته بود، پیشتازانه می‌تاخت و برقِ پیروزی در چشمانش می‌درخشید .خیانت با گلوله از پشت آمد. تنگستان نفسش را حبس کرد. مردِ نبردهای رودررو، طعم نامردی را چشید. فریاد تاریخ از سینه اش برخاست:“یا علی!”صدایش هنوز در دره‌ها می‌پیچد. شهید شد. جسمش افتاد، اما نامش ایستاده ماند.
دیدگاهتان را بنویسید