چگونه طنز بنویسیم
به قلم سیده اعظمالشریعه موسوی
طنزنویسی یکی از ظریفترین و در عینحال تأثیرگذارترین گونههای نوشتاری است. در ظاهر، هدف طنز خنداندن است، درحالیکه هدف آن بیدار کردن ذهن، نقد اجتماعی و بیان حقیقت با بیانی شیرین است. طنز مانند آیینهای است که واقعیتهای تلخ را در قالبی خندهآور و پذیرفتنی نشان میدهد. این هنر از دیرباز در ادبیات فارسی جایگاهی ویژه داشته است؛ از عبید زاکانی و سید اشرفالدین گیلانی گرفته تا دهخدا و کیومرث صابری فومنی هر یک به شیوهای متفاوت از طنز برای بیان دیدگاههای اجتماعی و انسانی خود بهره بردهاند. طنز با شوخی صرف تفاوت دارد. شوخی معمولاً برای ایجاد لبخند و سرگرمی است، اما طنز هدفی فراتر دارد: «انتقاد با لبخند».
طنزنویس نمیخواهد فقط بخنداند، بلکه میخواهد فکر مخاطب را به چالش بکشد، زشتیها و نابسامانیها را نشان دهد و در خلال خنده، تلنگری بزند. طنز نوعی اعتراض هوشمندانه است که در لفافهی شوخی بیان میشود تا از تندی و خشونت دور بماند و تأثیری عمیقتر بر جای گذارد. شاید بپرسید حالا به عنوان کسی که طنز میخواند یا طنز مینویسد چطور طنز فاخر و درجه ۳ را از هم تمیز دهیم. در ادامه ویژگی های یک متن طنز موفق را آوردهایم:
1. هوشمندی و ظرافت: طنز بدون زیرکی به شوخی سطحی تبدیل میشود. نویسنده باید بتواند میان انتقاد و توهین مرزی دقیق بکشد. هوشمندی در انتخاب واژهها، لحن و موقعیت طنزآمیز اهمیت زیادی دارد.
2. هدفمندی: طنز خوب همیشه هدفی دارد؛ نقد پدیدهای اجتماعی، آشکارکردن تناقضی فرهنگی، یا بیان رنجی انسانی. طنز بیهدف به مرور از معنا تهی میشود و تنها به خندهای زودگذر محدود میشود.
3. شناخت جامعه و زمانه: طنزنویس باید جامعهاش را خوب بشناسد. او باید از اخبار، رفتارهای عمومی، زبان مردم و دغدغههای روز آگاه باشد تا بتواند آینهای درست در برابر جامعه بگیرد.
4. لحن مناسب: طنز میتواند نرم و ملایم باشد یا گزنده و تند. انتخاب لحن، به موضوع و هدف نویسنده بستگی دارد. طنز اجتماعی معمولاً لحنی شوخ و صمیمی دارد، درحالیکه طنز سیاسی ممکن است تندتر و نیشدارتر باشد.
5. غافلگیری و چرخش ناگهانی: یکی از کلیدهای موفقیت در طنزنویسی، توانایی ایجاد غافلگیری است. طنز خوب معمولاً با چرخشی ظریف در پایان جمله یا موقعیت، مخاطب را همزمان میخنداند و به فکر فرومیبرد. این هدف با راههای زیر میسر میگردد:
- مطالعهی آثار طنزنویسان بزرگ: پیش از نوشتن، باید خواند. چه طنز در نوشتههای فارسی چه در مطالب طنز خارجی
- مشاهدهی دقیق زندگی روزمره: طنز از دل واقعیت بیرون میآید. کافی است دقیقتر به اطراف خود نگاه کنید. صف نان، شبکههای اجتماعی، جلسات اداری یا حتی گفتوگوهای خانوادگی. در دل هرکدام تناقضها و موقعیتهایی نهفته است که میتوانند الهامبخش طنز باشند
- یادگیری ساختار شوخی و موقعیت کمدی: هر طنز اغلب از سه بخش تشکیل میشود: مقدمه (آمادهسازی ذهن مخاطب)، بدنه (طرح موقعیت طنزآمیز) و پایان (غافلگیری یا نکتهی نهایی). تمرین در ساختن این ریتم، مهارت نویسنده را افزایش میدهد
- استفاده از اغراق، تضاد و تشبیه: این سه ابزار اصلی طنزنویسیاند. با اغراق میتوان عیب یا ویژگی را بزرگنمایی کرد تا خندهدار شود؛ با تضاد میتوان موقعیتی عجیب یا پارادوکسیکال خلق کرد؛ و با تشبیه، شباهتهای غیرمنتظره میان پدیدهها را آشکار نمود
- پرهیز از تحقیر و تمسخر: طنز نباید به ابزاری برای کوچککردن دیگران تبدیل شود. تحقیر، طنز را از ارزش هنری تهی میکند. طنز موفق همواره به رفتار یا پدیده میتازد، نه به شخصیت یا هویت افراد
- بازنویسی و ویرایش چندباره: طنز خوب معمولاً در نسخهی اول نوشته نمیشود. نویسنده باید متن خود را با فاصلهی زمانی بخواند، شوخیهای غیرضروری را حذف کند و ریتم و ضربآهنگ جملهها را تنظیم نماید. گاهی حذف یک جمله، کل متن را بُرندهتر میکند.
گونههای طنز
طنز اجتماعی: تمرکز بر رفتارها و تناقضهای جامعه، مثل ریاکاری، مصرفزدگی یا بوروکراسی
طنز سیاسی: نقد قدرت و سیاستمداران در قالبی هوشمند و غیرمستقیم
طنز ادبی: شوخی با سبکهای نوشتاری، آثار معروف یا قواعد زبان
طنز فلسفی و وجودی: طنزی عمیقتر که به پوچی، معنا و تناقضهای زندگی انسان میپردازد
طنز موقعیتی: مبتنی بر شرایط خاص و اتفاقات روزمره؛ از دل موقعیتها زاده میشود نه از واژهها
چگونه نگاه طنزآمیز در خود پرورش دهیم؟
طنز از نوعی دیدگاه خاص نسبت به جهان سرچشمه میگیرد. نویسندهی طنز جهان را همانگونه که هست میبیند، اما آن را با چشمی بازیگوش و ذهنی تحلیلی مینگرد. برای پرورش این نگاه باید از خود بپرسید: «چه چیز در این وضعیت غیرعادی است؟» تناقضها را یادداشت کنید. به زبان مردم گوش دهید؛ زبان عامیانه منبع غنی طنز است. طنز و طنز نویسی دنیای بزرگی است که میشود دربارهاش کتاب های بسیاری نوشت. در این متن سعی کردیم به اختصار و به طور کلی در مورد آن بنویسیم.
دیدگاهتان را بنویسید